12 augustus 2015: Van Bloemfontein naar Kimberley

We werden al om 07.00 uur wakker van de bouwvakkers die weer met de kango bezig waren in het huis naast ons. Om 09.00 uur zijn we gaan ontbijten en dat was ook nu weer goed verzorgd. Terwijl we naar de ontbijtzaal liepen zagen we een golftas staan in de huiskamer van het hotel. Tijdens het ontbijt bleef de oudere blanke Zuid-Afrikaanse vrouw bij ons (we waren alleen in de ontbijtzaal) en toen wij haar vertelden dat we vroeg wakker waren geworden door de overlast van de bouwvakkers, vertelde zij dat ze hier al meerdere malen over geklaagd had maar dat er niets aan gedaan werd door de overheid. Daarna volgde nog een korte tirade op de huidige regering en dat er zoveel benzine gestolen werd en dat de wegen zo slecht geworden waren (waar wij niets van gemerkt hebben) en hoeveel beter het was in Zuid-Afrika in de tijd van de apartheid. Ondertussen kwam haar man de ontbijtzaal binnenlopen om aan haar te vertellen dat hij een rondje ging golfen, waarop zij tegen ons zei dat woensdag zijn golfdag was en dat hij dan altijd de hele dag weg was). Kortom: de eigenaresse zat niet erg goed in haar vel zullen we maar zeggen en wij waren dan ook erg blij dat we weg konden bij deze Lodge.

Rond 10.00 uur zijn we weggereden naar Kimberley, nadat we in het centrum van Bloemfontein nog wat betere foto's hadden gemaakt van de mooie gebouwen, want de foto's van gisteren waren niet goed gelukt door de laagstaande zon. Na een korte en saaie rit over de N8 reden we rond 12.15 uur Kimberley binnen en na even zoeken hadden we onze Lodge aan de Memorial Road al snel gevonden. We waren natuurlijk veel te vroeg, dus toen we op de bel bij de poort drukten gebeurde er niets. Wel was een blanke man bezig met allerlei zaken in een puck-up te laden en hij gaf aan dat we beter even achterom konden lopen. Daar kwamen we wat donkere vrouwen tegen en die gaven aan dat de bazin niet thuis was. Na een kort telefoontje naar haar bleek dat we kamer 4 konden krijgen en die was al gereed, zodat we onze bagage gelukkig al meteen konden uitladen ondanks het feit dat we eigenlijk pas om 14.00 uur konden inchecken.

Nadat we ons even verfrist hadden, besloten we om meteen Kimberley in te gaan om te lunchen. De jonge blanke eigenaresse (die nog gestudeerd had in Stellenbosch bleek later), gaf ons de tip om dit te doen in het restaurant 'Occidental Bar' bij 'The Big Hole', veruit de belangrijkste attractie van Kimberley. Aangezien we toch al van plan waren om hier naar toe te gaan, hebben we haar advies maar opgevolgd en zaten we rond 13.30 uur hier lekker in het zonnetje buiten te lunchen.

'The Big Hole' is in het echt ook een groot gat in de grond, veroorzaakt door de eerste diamantzoekers die in 1866 naar Kimberley kwamen om daar diamanten te zoeken, door Kimberliet en andere soorten stenen uit de grond te hakken en dan te kijken of (meer hopen dat) hier diamanten in en tussen zaten. Mensen konden hiervoor claims kopen: een stuk land in 'The Big Hole' waarop zij het alleenrecht hadden om naar diamanten te zoeken. In totaal is op die manier een gat van maar liefst 215 meter diep met een diameter van 1.600 meter gegraven. Pas toen er weinig opbrengsten meer kwamen uit deze manier van diamanten zoeken, gingen mensen hun krachten bundelen en ontstond rond 1890 de eerste mijnmaatschappij van Zuid-Afrika in Kimberley onder leiding van Cecil Rhodes. In die tijd, in 1905 om precies te zijn, is hier ook de grootste ruwe diamant ter wereld (3106 karaat) gevonden, die de Cullinan 1 wordt genoemd. Tot 1914 hebben ze ondergronds diamanten onder 'The Big Hole' gewonnen, totdat de eerste wereldoorlog en de mindere opbrengsten hier een einde aan maakten. Rondom deze plek is nu dus een compleet 19e eeuws mijnwerkersdorp nagebouwd, pal naast de 'The Big Hole' en in dat dorp zit het restaurant waar we geluncht hebben. Na de lunch hebben we nog even door dit dorpje geslenterd en ons verwonderd over alle oude dingen die hier getoond worden, waaronder oude kleding, oude damesschoenen en diverse gebruiksvoorwerpen.

Er zit ook nog een museum naast dit dorp, waarin meer verteld wordt over de historie van de diamantwinning in Kimberley en over diamanten zelf. Zelfs dit museum was niet interessant genoeg voor de dames, waar ik helemaal niks van begreep want Marilyn Monroe zei al ruim een halve eeuw geleden: 'Diamonds are a girl's best friend'. Maar gelukkig leek het Yannick wel leuk om dit museum te bezoeken en zijn we met z'n tweeën naar binnen gegaan, terwijl de dames in de auto een boek gingen lezen. Yannick en ik konden vlak bij 'The Big Hole' komen via een brug en zagen toen pas goed hoe groot een gat van 1.600 meter doorsnede in werkelijkheid is. Je ziet de huizen van Kimberley als kleine stipjes er achter liggen vanaf dit uitkijkpunt.

Daarna zijn we via een lift een flink stuk naar beneden gegaan diep de mijn in, althans dat dachten we omdat je best lang in de lift moest wachten tot je er weer uit kon stappen. Later bleek echter dat deze gereconstrueerde mijn slechts een paar meter onder de grond zat, want via de uitgang van de mijn liepen we zo de museumzaal in en die was gewoon boven de grond. Hier was een mooie tentoonstelling te zien over hoe diamanten ontstaan (in de kern van de aarde bij 3.000 graden Celsius onder zeer hoge druk, waarna ze via ondergrondse vulkaanuitbarstingen naar het aardoppervlak gestuwd worden), waar je allemaal op moet letten bij het slijpen van ruwe diamanten en welke vormen diamanten allemaal kunnen hebben. In een kluis in het museum lagen zelfs nog diverse echte kleine diamanten die in Kimberley gevonden zijn. Waarschijnlijk van een behoorlijke waarde, want de kluis werd bewaakt door een dame met een pistool. Na ruim een uur kwamen we weer bij de auto terug en wilden de dames graag nog even gaan shoppen, want het was inmiddels al bijna 16.00 uur. 

Gelukkig voor hun had ik een winkelcentrum 'The Diamond Mall' gezien, toen we Kimberley binnenreden vanaf Bloemfontein op zoek naar onze Lodge. Via een tankbeurt bij de lokale Shell pomp, waar de pompbediende probeerde om de laatste druppels benzine in onze tank te persen totdat ik na 10 minuten tanken aangaf dat ik de tank nu echt wel vol genoeg vond zitten, zijn we meteen doorgereden naar deze Mall. Hier konden we gratis parkeren en bij het inparkeren en uitparkeren werd je netjes geholpen door parkeerbegeleiders. Ook dit winkelcentrum zag er netjes uit, maar was wel wat minder luxe dan dat in Bloemfontein de vorige dag. Wel zagen we hier diverse winkels die we ook in Bloemfontein hadden gezien, zoals @Home, een erg leuke woninginrichtingswinkel. De bewaking was hier wel wat alerter dan in Bloemfontein, want ik werd meteen door een bewaker aangesproken toen ik een paar foto's maakte van dit winkelcentrum en dat gebeurde gisteren niet. Ditmaal werd er alleen kleding gekocht door de dames en niets door Yannick, zodat we met een minder lege portemonnee en vollere kledingtassen rond 17.45 uur weer terugreden naar onze Lodge. 

Daar hebben we nog even lekker gezeten en onszelf verfrist, voordat we rond 19.00 uur gingen eten. Hiervoor had de jonge eigenaresse ons een restaurant op ca. 2 minuten rijden van onze Lodge aanbevolen genaamd Choctaw, onderdeel van de Spur Steak Ranches keten, met in totaal 260 restaurants in Zuid-Afrika en 30 in de rest van de wereld, met name in de UK en Australië. Een erg drukke zaak met zowel blanken als zwarten met erg goed eten voor een faire prijs. Als dessert hebben Natalya en ik Malva Pudding genomen, een typisch Zuid-Afrikaans toetje, erg lekker maar wel een beetje zoet, terwijl Tanja (waarschijnlijk ter voorbereiding op haar Casino feest) het miljonairs dessert nam. Om ongeveer 21.00 uur waren we terug in onze Lodge en na nog een hoop filmpjes van Enzo Knol kijken (de kids), lezen in een boek (Tanja) en foto's uploaden (ikzelf) zijn we rond 22.30 uur gaan slapen, ditmaal zonder de elektrische deken aan want het was niet zo koud als de vorige twee avonden.